تفاوت نگاه ایران و ترکیه به مسأله فلسطین

مسأله فلسطین مهمترین مسأله جهان، خاورمیانه و کشورهای اسلامی در قرن اخیر و قرن جاریست. اسرائیل تا کنون به هیچ یک از قطعنامه های مجامع بین المللی که متضمن حق فلسطین باشد عمل نکرده است و موازنه قدرتهای جهانی نیز به سود اسرائیل است. به همین دلیل اسرائیل لزومی به پیروی از هیچ نهاد یا کشوری احساس نمی کند.

در چندساله اخیر موضوع درگیری اسرائیلی-فلسطینی تحت سایه درگیری حماس-فتح قرار گرفت به طوری که فلسطینی دشمن قلسطینی شد و آنکه از این موضوع بهره ها برد اسرائیل بود.

ایران سالهاست که با مسأله فلسطین درگیر است. ایران موجودیت کشور اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد و با طرفهای درگیر ماجرا از جمله فتح، مصر، عربستان، آمریکا و کشورهای غربی هیچگاه رابطه دوستانه ای نداشته است.

حمایت ایران از فلسطین در جای خود پسندیده است اما روشهای حمایت ایران از فلسطین باید مورد بررسی قرار بگیرد.

چندی قبل، خبری در ایران منتشر شد که "عبدالله گل رئیس جمهور ترکیه خواهان به رسمیت شناخته شدن اسرائیل از سوی حماس شده است". انتشار این خبر باعث موضعگیری هایی در ایران شد.

نگاه ترکیه به مسأله فلسطین در طول 10-12 ساله اخیر به کلی دگرگون شده است. لغو حضور اسرائیل در رزمایشهای مشترک ترکیه، برخورد محکم رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه با جنایات اسرائیل در غزه و ترک اجلاس داووس و از همه مهمتر حرکت کشتی مرمره آبی که به کشته شدن 9 تبعه ترک در راه آرمان کمک به فلسطین منجر شد نشاندهنده اینست که ترکیه به طور مستقیم وارد درگیری اسرائیل با فلسطین شده است.

نخست وزیر ترکیه نیز مسأله فلسطین را مسأله ترکیه دانسته است و جالب است بدانیم که بعد از وقایع جنگ جهانی اول، ترکیه از سوی جامعه بین الملل به همراه بریتانیا قیم فلسطین دانسته شده است.

بعد از وارد شدن ترکیه به مسأله فلسطین قضایا کاملا به سود مردم فلسطین عوض شده است. دیگر نگاه به فلسطینیان نگاهی انسانی تر شده است. مسأله فلسطین به طور رسمی وارد مسائل استراتژیک ترکیه شده است و همین امر نیز اعتراض شدید اسرائیل را در بر داشته است.

ایران نگاهی آرمانی به مسأله فلسطین دارد اما ترکیه سعی می کند به طور واقع بینانه وارد مسأله شود. ایران اعتقاد دارد موجودیت اسرائیل غیر مشروع است و به همین دلیل نباید در نقشه های جغرافیایی جهان نامی از اسرائیل وجود داشته باشد. اما ترکیه معتقد به این است هر امتیازی که برای مردم فلسطین گرفته شود قدمی رو به جلو است. به همین دلیل علاوه بر اینکه تمامی ارتباطات خود با اسرائیل را قطع نکرده است از هر اقدامی برای احقاق بخشی از حقوق فلسطینیان تا رسیدن به حقوق کاملشان حمایت می کند.

در شرایطی که اسرائیل با آغاز و ادامه شهرک سازی ها در حال تغییر ماهیت مناطق فلسطینی جدید می باشد حرف از محو کامل اسرائیل زدن کمکی به ملت فلسطین نمی کند بلکه باعث قرار گرفتن فلسطینیان در موقعیت محکوم می گردد.

کما اینکه سخنان احمدی نژاد در رد مسأله هولوکاست ابزار خوبی را برای مظلوم نمایی اسرائیل فراهم کرد.

عصر جدید عصر سیاست است و در عرصه سیاست آنانی موفقند که واقع بینانه به مسائل بنگرند.

درخواست گل از حماس برای شناسایی اسرائیل تنها بخشی از مسأله است و در واقع عبدالله گل تلاش می کند اسرائیل را در موقعیت انفعال قرار دهد و یکی از مهمترین ابزارهای مظلوم نمایی اسرائیل را از آن کشور بگیرد.

بدیهی است که ترکیه نیز به دنبال تشکیل یک دولت فلسطینی است. این کشور ظرف چند سال اخیر بیشترین کمکها را به قضیه فلسطین داشته است. تفاوت دیدگاه ترکیه با ایران در موضوع فلسطین نیز در این است که ترکیه با موضع منطقی خود کمک بسیاری به ملت مظلوم فلسطین می کند اما ایران با برخوردهای احساسی به طور غیرمستقیم برای ادامه عملکردهای غیرانسانی ابزاری به دست اسرائیل می دهد.

حال چگونه می شود که نشریات و پایگاههای اطلاع رسانی ایرانی به انتقاد از عملکرد رئیس جمهور ترکیه می پردازند در حالی که عملا این تنها ترکیه است که با پایگاه قوی مردمی، به حمایت از مردم فلسطین و حقوق آنها می پردازد.

0 کامنت: